Heleen sliep gewoon. Ik denk dat het haar vanmiddag allemaal teveel was. Veel bekende stemmen, veel handjes knijpen en gewoon veel bewegen. Het was heerlijk om haar een soort van rustig te zien slapen. Beetje fluisteren, beetje strelen. Als bij een slapende baby.
Ik vind het meer dan prima want dan heeft ze morgen alle kracht om de doktoren te laten zien dat die beademingsbuizen (formaat halve stofzuigerslang) er uit kunnen. Ze ademt al drie dagen zelfstandig en ondanks het feit dat zo'n sneetje een relatief kleine ingreep is, willen we het allemaal voorkomen, inclusief de doktoren.
"My friends, these are exciting and emotional times" zou Dr Peiro kunnen zeggen (heeft ie niet).
Wim heeft indirect al bedankt voor het sturen van attenties naar het personeel. Ik wil dat nog een keer expliciet doen maar ook vertellen dat we onszelf klem hebben gezet. Doordat het rechtstreeks naar het personeel gaat, weten wij niet wie we precies moeten bedanken, het zou een beetje stom zijn om de verpleegsters om hun kaartjes te vragen.
Omdat de oproep op het weblog is geplaatst moeten wij ons maar troosten dat de lieve zenders dit bedankje lezen en dat zij dan weten dat het speciaal voor hun is. Dank, kus en knuffel.
Ik besefte ook nog een fout die ik heb gemaakt. Wij zijn meer dan tevreden over de behandeling van Heleen, geloven in de deskundigheid van de doktoren en verpleegsters. Als er dan volgens hun regels niet meer dan drie verschillende bezoekers mogen zijn, dan moeten we ook vertrouwen in hun oordeel daarin en niet als Hollanders daarover lopen soebatten en smokkelen. Dit gaat niet specifiek over het bezoek van vanmiddag maar we moeten er uit leren dat we ons niet laten regeren door het samenlopen van omstandigheden. Voor Heleen. Desnoods ga ik een keertje niet.
Dat gezegd hebbende: Morgenmiddag wordt mijn 25ste bezoek, stiekem hoop ik toch een kadootje van haar te krijgen. Maar tot nu toe is iedere dag een kado.
De quote komt weer van Wim's Amerikaanse vriend:
From this point on, things may go slowly, or even sporadicly. The brain and body have their own healing mechanisms, and processes.
Coupled with the great medical care, doctors, nurses, and the quality of the hospital, all are spokes in the wheel of recovery that must go round and round.
Slaap lekker vrienden, Heleen doet het en wij gaan dat nu ook doen.
Eric
dinsdag 4 mei 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Volgers
Blogarchief
-
▼
2010
(60)
-
▼
mei
(33)
- Maandagmiddag 31 mei
- Vrijdagmiddag 28 mei
- Woensdag 26 mei
- Woensdagmiddag 26 mei
- Maandagavond 24 mei
- Zondagmiddag 23 mei
- Zaterdag 22 mei
- Donderdagmiddag 20 mei
- Woensdagavond 19 mei
- Woensdagmorgen 19 mei
- Dinsdagmiddag 18 mei
- Maandagnacht 17/18 mei
- Zondagavond 16 mei
- Zaterdagavond 15 mei
- Vrijdagnacht 14 mei
- Donderdagavond 13 mei
- donderdagmiddag 13 mei
- Woensdagochtend 12 mei
- 12 mei 2010: Rudy's verjaardagscadeau
- Dinsdagmiddag 11 mei
- Zondagmiddag 9 mei
- Zondagmorgen 9 mei
- Zaterdagmiddag 8 mei
- Vrijdagmiddag 7 mei
- Vrijdagmorgen 7 mei
- Donderdagmorgen 6 mei
- Woensdagavond 5 mei
- Dinsdagavond 4 mei
- Dinsdagmiddag 4 mei
- Maandagavond 3 mei
- Maandagmiddag 3 mei
- Zondagavond 2 mei
- Zaterdagavond (nacht) 1 mei
-
▼
mei
(33)
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenOok ik, zoals velen die hier reageren, begin de dag met een check op Heleen's blog hoe het met haar gaat. Eigenlijk sluit ik de dag er ook mee af en tussendoor check ik eigenlijk ook weer regelmatig... Bizar hoe ik de hele tijd ook Heleen herken in andere mensen op straat, hoe ze in zijn algemeenheid de hele tijd bij me is en ik bij haar. Ik stel me voor hoe ze daar ligt in het frisse ziekenhuisbed, langzaam haar kleur en kracht weer terugkrijgend. Ik fiets heel anders door het verkeer naar al mijn lessen...voorzichtig en veel meer oplettende op het verkeer, ervan uitgaande dat ze mij automatisch niet zomaar zien, wat wel verstandig is als fietser in Amsterdam anyway!
Wat is het megafijn al het nieuws te vernemen van Eric, Wim en Rudy - zo hartelijk dank voor al jullie ontroerende verslagen, het is zo fijn als je zo ver weg zit toch nu up-to-date informatie te krijgen, wat een grote ongerustheid wegneemt.
Heleentje! Je beweegt weer en straks af van de beademing, spannend! Vanavond ga ik naar de Baron Baptiste workshop, waar jij je natuurlijk ook voor had opgegeven. We zijn beide een grote fan van hem en ik zal aan je denken en beloof je, ik zal mijn best doen voor 2 vanavond! Ik zal wat van de energie van de workshop overbrengen naar jou! Mooi om te lezen dat de dokter zegt dat je sterke longen hebt, en ongelooflijk hoe jouw nek een dergelijke slinger uit de auto overleeft heeft! I am sure dat jouw yoga kracht & flexibiliteit daar toe bijgedragen hebben! Zoals de yoga sutra's zeggen: "Only if we are supple we will never break". Je hebt een enorm sterke nek, getuigende jouw prachtige kopstand! Dat verbaasd mij dus niets!
Rust lekker uit Engel!
Een dikke knuffel!
Liefs
OM SHANTI
Corine