Vrijdagmorgen 7 mei

Eergisteren ben ik aangekomen op Ibiza. Eric haalde me op en reed in één streep naar het ziekenhuis.

Een half uur later schoof ik voor het eerst de glazen schuifdeur van box 8 open en stond aan het bed van Heleen.
Ondanks de uitgebreide uitleg en voorbereiding die ik had gekregen, schrok ik me toch rot.

Het is niet zo dat ik verwachtte om Heleen -maar dan met wat buisjes en slangen- te zien. Maar hoe bereid je je voor op Heleen zonder rode blossen, zonder twinkelende ogen, zonder lang haar, zonder haar mysterieuze glimlach, haar gepiel met haar lange vingers, haar gedraai aan haar haar of haar ketting. Natuurlijk wist ik dat dat er allemaal niet zou zijn. Maar toch. Haar zo te zien liggen aan de apparaten is echt vreselijk!

Natuurlijk heb ik duizend kussen van lieve vrienden over gebracht. Gezegd hoe trots we allemaal op haar zijn dat ze zo haar best doet. Haar verteld dat iedereen zo veel aan haar denkt, lief over haar spreekt, dat er inmiddels een kaarsen crisis in Nederland is uitgebroken en een groot te kort aan roze bloemen is.. en dat men tegen het einde van het jaar een overschot aan tomaten vreest.
Het voelt een beetje zinloos dit steeds te herhalen (en som hoor ik haar zeggen: "Ja hallo, dat had je me al verteld hoor!") maar het is het enige dat we voor haar kunnen doen nu en waarschijnlijk het enige dat haar kracht geeft voor haar strijd nu. Positieve woorden, liefde en hoop.

Gistermorgen sliep Heleen als een roos. Toch heb ik een korte meditatie met haar gedaan die ze mij niet zo lang geleden heeft geleerd. Ze deed waanzinnig goed en geconcentreerd mee!

Gisteravond was ze ergens in between waken en slapen.
Het is heel bizar dat je meestal aan haar zelf verder niet echt iets merkt maar dat je haar hartslag omhoog ziet gaan als je haar naam zegt of als je bijvoorbeeld een paar keer Ohm zegt. Die woorden zeggen mij niet zo veel maar haar wel. En dat merk je.
Als ze wat wakkerder is zie je haar ogen onder haar oogleden af en toe bewegen, maakt ze geluidjes of trekt ze soms een raar gezicht. En ze gaapte opeens!

Heleen is ongelooflijk sterk en ik heb er alle vertrouwen in dat zij hier bovenop gaat komen maar ze heeft nog wel een bergje te beklimmen.
Hoe sterk Eric, Wim en Rudy zijn kan ik niet eens onder woorden brengen. Geweldig!

Leonie