Heleen was onrustig en versufd. Keek me wel aan, perste er een glimlach en een aantal kusjes uit maar ik had niet de indruk dat ze echt kontakt maakte. Weer ongecontroleerde pogingen om overeind te komen. Ben bij haar in bed gaan zitten (eerst gevraagd aan verpleging) en heb haar zoveel mogelijk vastgehouden waarna ze vrij snel in slaap viel. Ik zal eerlijk zijn: om haar zo versuft en ongecontroleerd bewegend te zien, is géén feest. De wetenschap dat het erbij hoort en dat het normale stapjes in het proces naar herstel zijn, geeft troost. Tegen haar aan kunnen zitten, goed vasthouden, haar kunnen kalmeren en een uur met haar alleen zijn, is wel een feest.
Ook het gesprek met Dr. Adriana Martin had iets dubbels. Heleen ging goed vooruit, haar reacties en bewegingen zijn "normaal". Fysio- en bewegingstherapie krijgt ze al dagelijks (zal volgende keer vragen sinds wanneer) en ze gaan ook met medicatie iets aan haar verkrampte armen, benen en nek doen. Maar dat kan weken duren voordat dat effect heeft... Weken? Daar moest ik toch even bij slikken. Dat het een lang en moeilijk proces gaat worden was al eerder duidelijk maar de gedachte dat het nog weken duurt voordat zij van die verkrampingen af is, valt zeer zwaar.
Maar het zal erbij horen en ik moet toch steeds denken aan de man die eerst naast haar lag en die drie maanden op de intensive care heeft gelegen. Ook met een hersentrauma. Ik zag hem weer gisteren met zijn familie naar buiten lopen. Voorzichtig maar zeer goed gestemd. Het herstel van Heleen vordert langzaam maar ze loopt nog in alle opzichten voor op het herstel van die man eerder. Dus als Heleentje over twee maanden ook zo het ziekenhuis uit schuifelt, ben ik de gelukkigste man op aarde.
Heleen ligt er vandaag precies een maand.
En wat een spannende maand was het. Van kritieke toestand naar hoop op volledig herstel. En eigenijk groeit het vertrouwen op volledig herstel ook met de dag. Maar iedere dag een blog wordt een beetje als een boek over groeiend gras. Het wordt een blog aan mijn been (vind ik zelf een hele leuke woordspeling). Er zitten goede dagen tussen maar ook de slechte horen er bij. Het valt mij soms moeilijk over ieder bezoek iets positiefs te melden en ik wil wel eens gewoon bijkomen of nagenieten van een bezoek zonder dat meteen met anderen te moeten delen. Dus niet meer iedere dag een blog. Ik weet dat er heel veel mensen zijn die de dag met het blog/een update beginnen of eindigen, aan hen zeg ik sorry maar ik hoop op begrip. Als je een volger van het blog wordt, krijg je automatisch een berichtje bij het verschijnen een nieuwe bijdrage. Lekker makkelijk. Er zijn inmiddels al 35 berichten gepubliceerd en onwaarschijnlijk veel reacties. Overwegend positief al zaten er wel eens twijfelachtige tussen. Ik ga natuurlijk wel gewoon door met het blog en zal ook anderen om bijdragen vragen, maar even niet dagelijks.
Probeer de afnemende frequentie alsjeblieft niet negatief uit te leggen.
Heleen wandelt rustig voort op de weg van herstel en ik loop aan haar zij.
Positief en blakend van vertrouwen.
Liefs
Eric
PS Ik lees nog steeds alle mail aan haar voor. Adres is bekend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hola Eric,
BeantwoordenVerwijderenOlaf bracht mij op de hoogte via mail en jullie blogspot, madre mia. Ook van onze kant veel kracht naar Ibiza toegestuurd.
Dikke kussen van ons,
Elsa
Ik vind het al fantastisch dat je het zo lang en zo trouw hebt volgehouden!! Heel veel bewondering voor hoe je dat elke keer weer met zorg, detail en humor deed (ook afgewisseld door Rudy & Wim natuurlijk).
BeantwoordenVerwijderenNiet om je over te halen te blijven bloggen, maar realiseer je dat je hiermee wel iedereen heel dicht bij Heleen hebt gehouden. Dat heeft elke dag voor een enorme hoeveelheid extra Heleen-gedachtes gezorgd. En ik weet zeker dat die positieve gedachtenstroom Heleen enorm veel goed heeft gedaan! Dus ook dank daarvoor!!
Ik weet zeker dat er een heleboel vrienden zijn die jou heel lang en stevig willen omhelzen voor alles wat je voor Heleen hebt gedaan. Voor alles wat je elke dag weer voor haar doet en alles wat je nog zult doen. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ze jou heeft dus pas goed op jezelf!
Een hele dikke knuffel voor jou en een kus voor je lief.
Leonie
Ik kan me aansluiten bij de woorden van Leonie.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je woorden. Ik ben geraakt door alles wat er met Heleen gebeurt, maar zeker ook door jouw moed, kracht en liefde. Beetje meer tijd voor jezelf is meer dan verdiend. Liefs Lies(je)
Lieve Eric,
BeantwoordenVerwijderenNogmaals je bent een kanjer!!
Gielt en Inge x
Hallo Eric,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het byzonder moedig dat je je gevoel met zoveel (soms voor jou niet bekende) mensen deelt. Goed dat je kiest voor een beetje meer rust voor jezelf. Ik kijk elke dag op de blog om de progressie van Heleen mee te maken, bedankt voor het delen :) en ik zal me nu opgeven om te volgen.
Heleen, ik wens je alle kracht toe om snel en goed te herstellen, en dat je ondanks alles zoveel glimlacht naar je vrienden vind ik een teken van waanzinnige positiviteit! inspirerend.
Anouschka
Lieve Erik,
BeantwoordenVerwijderen(Mooi verhaal om te delen). Vanavond had ik een goed gesprek met een goede vriendin, arts. Ze volgt het blog van Heleen al geruime tijd en deelde mij dat ze blij was te lezen dat Heleen haar herstel zo goed verloopt.
Een beetje uit onbegrip of onmacht, vertelde ik haar dat het moeilijk is, dat herstel van Heleen zo veel tijd vergt en dat er heel veel geduld voor nodig is. Dat dit ons, en zeker mij, allemaal moeilijk af gaat. Dat we - lees ik - allerlei nieuwe elementen leren als we de boel eens niet onder controle hebben. Vooral waarom het gaat om over mensen waar we zo veel van houden.
Ik denk dat we allemaal wachten, hopen en positief blijven en eigenlijk verwachten we van Heleen te veel. Waarom?
Kartini (die arts)zei: 'Roel realiseer je, dat als je je been breekt, je ook zes weken in het gips moet en dat je dit been niet kan en mag belasten’. Ze zei me geruststellend: ‘wat in deze vier weken met Heleen gebeurt is heel veel en erg positief’.
Vier weken, eigenlijk relatief nog niet zoveel als je het met een gebroken been vergelijkt.
Oef, een realistisch verhaal, of Nederlandse nuchterheid, maar zeker een goede vergelijking.
Waarom deze woorden. Jij zit daar op dat eiland en het is ongelooflijk dat je al de energie - lees kracht - hebt opgebracht om dit allemaal op papier te krijgen met al die lieve mensen - maar ook ongeduldige vrienden - die meer en meer willen weten.
Doe maar even rustig aan. De tomatenplanten doen het overigens ook weer na een dosis extra voeding en zorg. Zeg dat maar tegen Heleen, bloei en groei. De tomatenplanten beginnen aan hun opmars.
Een heerlijke dag, een dikke zoen amigo,
Roel
Beste Erik,
BeantwoordenVerwijderenVolg het blog bijna een maand nu. Als je vragen hebt m.b.t. de Fysiotherapie en wat een gangbare behandeling is of zou kunnen zijn kan ik misschien wel verder helpen.
Ken jullie van verjaardagen bij Marita en Frank.
Anders moet je mijn e-mail ff aan Marita of Frank vragen voor direct contact, als je dat wilt tenminste.
Sterkte, ondanks de moeilijke tijden nu zal het achteraf het allemaal waard zijn geweest want de prognose is goed.
grtn
Joost
Ook ik sluit me aan bij alle lofuitingen voor jou Erik. Geweldig!
BeantwoordenVerwijderenWat zal Heleen ongelooflijk trots zijn op jou als ze dit allemaal terugleest binnenkort.
DANK
If I could write as eloquently as Leonie I would, but I can't so... everything she wrote I'm copy-pasting and translating here!
BeantwoordenVerwijderenEric you're AMAZING and so is Heleen... day by day is all any of us ever has- isn't that exciting- in all the best ways....
Much love
x J and the baldy G
Beste Erik,
BeantwoordenVerwijderenVlak na het ongeluk heb ik je gesproken.Was tevergeefs op Heleeen aan het wachten en dat is zo niets voor haar.Tijdens het gesprek gaf je aan dat ik altijd kon bellen maar dat er een blog was om te volgen wat er allemaal was en staat te gebeuren. Bellen kon natuurlijk altijd.Die behoefte werd sterk onderdrukt door de dagelijkse blogs. Nu je wat gas terug neemt realiseer ik wat ik en meerdere met mij van je hebben gevraagd. Heel goed dat je tijd voor jezelf neemt want daar wordt ook Heleen weer sterker van. Wat moet jij een energie hebben!!!
Dank Erik je bent een voorbeeld voor velen.
Beste Eric en Heleen,
BeantwoordenVerwijderenVia Wim zijn site hier gekomen en jullie kennen mij verder niet maar wilde jullie toch heel veel liefde en sterkte toewensen voor de komende periode.
Hoop dat ik snel mag lezen dat Heleen op eigen krachten het ziekenhuis is uitgelopen,
Sterkte,
Marco
Lieve Heleen,
BeantwoordenVerwijderenIk ga er gewoon van uit dat je dit hoort. Ik ben zo blij te horen over de progressie die je maakt. Ik volg het allemaal vanaf grote afstand. Ik kan niet anders dan regelmatig aan je denken. Vaak dringt het zich ineens op en zoals net, valt ineens mijn blik op het prikbord naast m'n werktafel. Ik was helemaal vergeten dat daar ook een foto tussen hangt van ons beiden. Ik zie die foto en ik krijg meteen een krachtig, positief gevoel, dat het niet anders kan dan dat je over niet al te lang weer gewoon terug in Amsterdam bent. Ik kijk er nu al naar uit.
Dikke kus, Arno
Lieve Eric,
BeantwoordenVerwijderenHang in there! En laat die blog lekker voor wat ie is. De regel van Buddha: eerst jij, dan jouw dierbaarste, dan pas de rest van de wereld. Baci en we blijven jullie goede gedachten sturen.
Kus
Leonardo en Karin
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen