Trillend en schuddend probeert ons Heleentje bij bewustzijn te komen.
Trillend en schuddend kijken wij gespannen toe.
We proberen haar te kalmeren en gerust te stellen met lieve woordjes, zachte strelingen en kussen die ze allemaal lijkt te registreren. Lijkt.
De dokter en een zuster vonden dat het heel goed met haar ging.
Het trillen en schudden is onderdeel van het normale proces.
En dat geldt ook voor ons.
We blijven positief.
Eric
Lieve vriendinnen en vrienden,
Heleen schudt en trilt inderdaad, maar ze doet meer. Op advies van Milly, de schoonzus van onze Dineke masseren we haar vingertoppen (Milly heeft acupunctuur gestudeerd).
Heleen wordt hier iets rustiger door en trilt minder. Vandaag opende ze tot 2 maal toe haar ogen en probeerde haar ogen in de richting van het geluid te wenden. Ze lag met haar hoofd iets naar links en ik stond rechts van haar te praten. Op een gegeven moment hield ze mijn hand bijna 5 minuten zeer stevig vast. Dit deed me erg veel.
Ik sluit me dus bij Eric aan dat we positief blijven.
Rudy.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heleen, Eric,
BeantwoordenVerwijderenVan Daniela hoorde ik van het ongeluk dat jullie is overkomen. Het verhaal over hoe het gebeurd is gaat door merg en been, ben aangedaan door wat jullie is overkomen. Heleen, heel veel sterkte en beterschap toegewenst in je fysieke herstel. Eric, jij heel veel sterkte en kracht toegewenst op het mentale vlak bij de ondersteuning van Heleen. Ik blijf de weblog volgen en hoop snel weer positievere berichten te lezen.
Groet,
Peter
Anjelier 91-C
Het is voor jullie ook allemaal heel erg spannend nu ze geleidelijk uit "coma" ontwaakt,hoe zal haar geestelijke gezondheid zijn,het gaat nog steeds de goede kant op begrijp ik.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte in alles,
Hendrik
Lieve Heleen, Eric en anderen,
BeantwoordenVerwijderenJe hebt van die mensen die bloggen en twitteren het helemaal het einde vinden en zeggen dat ik 't ook zelf moet gaan doen, maar ik heb er niets mee. Ik wuif het weg met het argument dat contact “van mens tot mens” me toch veel meer doet. Inmiddels zit ik elke dag te kijken op deze blogspot. We gaan morgen een weekje weg en wil wel de labtop meenemen; dan mis ik niets. Het lijkt wel de” bold and beautifull”, maar het is “onze Helena”. Door de blog voel ik me dicht bij jullie. Raar dat mijn perceptie van het bloggen nu plots zo anders geworden is!
En wat geweldig dat het goed gaat; ja, ja, ja ik begrijp het Eric; “rustig aan, stapje voor stapje”, maar toch!!!! Zet hem op Helena!
liefs, Ernst