Vanavond weer terug naar Nederland. Voor de 2e keer in korte tijd moet ik je achterlaten, zo voelt het. En weer valt het zwaar. Vanmiddag kon ik weer met eigen ogen zien dat, na die heel vele kleine babystapjes die je al had gezet, je wat mij betreft mammoetstappen aan het maken bent. Je ogen kijken en zien, je hoort en begrijpt, je bewegingen zijn stukje bij beetje doelbewuster aan het worden. Net als gisteren loop ik over van trots dat je dit al hebt bereikt. Je bent er nog lang niet maar mijn God, wat ben je al van ver gekomen. Als ik grapjes tegen je maak dat we (ik met zweethandjes van de opwinding, jij aan 't transpireren omdat je dat door het hersentrauma allemaal nog niet goed kunt reguleren) veel te veel aan 't kleffen zijn en dat ik even een doekje wil pakken, lach je naar me, ik weet 't 100% zeker. Als ik in de loop van 't gesprek nogmaals tracht grappig te zijn, doe je 't weer, je lacht (al lijkt dit op 't moment nog wel wat meer op grimassen omdat de linkerhelft van je mond nog niet helemaal doet wat je wilt). Ik probeer de ventilator aan te zetten (lukt niet trouwens, verpleegkundige biedt alsnog uitkomst) en zie dat je ogen me volgen, je houdt alles nauwlettend in de gaten.
Ik vertel je nogmaals waar je bent en waarom, en dat alle piepjes en bliepjes om je heen je op dit moment helpen om door deze tijd heen te komen. Ik geef je nog meer kussen op je wang en je voorhoofd, ook een hele vette van Eric die dit bezoekuur niet mee kon omdat we anders met te veel zijn. Ik neem afscheid van je en beloof je dat ik snel weer bij je terug zal zijn. Ik troost me met de gedachte dat Eric, jouw en onze ongelofelijke rots in de branding bij je blijft, en dat ook de komende periode veel mensen die van je houden je zullen komen helpen wakker te worden.
In het gesprek met de artsen bevestigen ze dat je inderdaad weer meer alert bent dan gisteren, je had vanochtend zelfs naar één van de artsen 'gezwaaid'. De hoeveelheid zuurstof die je nog ter ondersteuning toegediend krijgt is nog slechts minimaal, je doet het al bijna helemaal zelf! Nogmaals, de weg naar volledig herstel gaat een lange worden. Voor nu kan ik alleen maar dankbaar zijn voor het feit dat je wakker aan 't worden bent uit de hele boze droom waar we allemaal in zitten.Zo trots op je, met heel veel liefde,
Elsbeth
Lieve Allemaal,
BeantwoordenVerwijderenWat een ongelovelijk fijn en goed nieuws vandaag. Ik heb vanacht gedroomd dat Heleen een positieve sprong ging maken en gelukkig zijn dromen geen bedrog. Nog steeds wordt ik iedere dag gebeld door collega's uit nederland die willen weten hoe het met Heleen gaat.
Mocht er gaatje zijn om haar op te zoeken in het ziekenhuis dan zou ik dat heel graag doen alhoewel ik begrijp dat familie en goede vrienden boven aan het lijstje staan. Ik ben en blijf op Ibiza dus hoor wel als het een keer mogelijk is. In de tussentijd liefs en sterkte voor iedereen om Heleen heen.
Nathalie