Donderdagavond 13 mei

Ze heeft me gekust!!!
Eigenlijk moet ik zeggen: ik kuste haar en zij tuitte haar lippen. Een echte zoen. De beste zoen. Ook dat moet ik relativeren want door de slangetjes en buizen zijn het maar halve zoenen op de mond, maar toch.
Ik wist eerst niet wat er gebeurde en dacht nog aan een spierreflex. Vergeet het maar. Ik heb haar minstens tien keer gekust en iedere keer tuitte zij haar lippen. En we hebben gecommuniceerd. Ik praatte en zij kneep met haar ogen. Boven iedere twijfel verheven. Ze wist wie ik was (enorme opluchting van mijn kant), ze wist waar ze was, ze vond de doktoren en verpleegsters aardig, begreep dat er maar twee bezoekuren per dag zijn, dat ik trots op haar ben, enzovoort, enzovoort. Onduidelijk bleef nog of ze me goed kon zien. Die vraag beantwoordde ze niet. Maar we hebben ook nog niks afgesproken qua ja of nee dus die vraag en vele andere gaan morgen en later beantwoord worden.
Overigens heeft ook één van de zusters gezien dat zij haar lippen tuitte om te zoenen. De zuster vond het schattig. Leuk, maar het betekent dat Heleen binnenkort van de beademing af kan. Weer een stap in de goede richting.
Ik denk dat communicatie de meest essentiële vorm van bewustzijn is. Vanaf hier is alles mogelijk. Er is nog een lange weg te gaan die zich eerder omhoog slingert, dan dat het een rechte weg gaat zijn. Misschien dat ze de komende dagen weer even in een lager bewustzijns niveau moet zitten. Kan. Het heraansluiten van de spieren is een pijnlijk en langzaam proces. Kan. Misschien werkt niet alles even goed en/of even snel. Kan. Maar de Heleen die wij liefhebben heeft zich al even voorzichtig gemeld en we kunnen eindelijk weer slapen in de overtuiging dat ze terug gaat komen.

Graag had ik vanavond iedereen gebeld maar dat lukte even niet. Wij hebben op de UCI/Intensive Care veel steun gehad van (Spaanse) families, vanavond was de kans om een heel klein beetje steun terug te geven dus die greep ik met beide handen aan. Mamma Rudy, broer Wim, zus Dineke en vriendin Elsbeth vlogen vanavond ten tijde van het bezoekuur terug naar Nederland maar middels een sms waren zij op de hoogte en huilend van blijdschap vlogen ze van Ibiza. Freda (mijn moeder) sliep al maar leest dit morgenochtend en dan belt ze me wel.

Heerlijke Hemelsvaartdag! Morgen komen mijn eerste eigen hulptroepen aan en dan gaat het dak er vijf dagen af.

Wordt vervolgd.
In liefde voor Heleen.

Eric