Donderdag 17 juni

Lieve vriendinnen en vrienden,


Dinsdag 8 juni ben ik naar Ibiza vertrokken. Eric had me een big smile van Heleen beloofd en die wilde ik graag zien. De eerste drie dagen zag ik tijdens dat kwartiertje bezoekuur (uurtje delen we met meerdere mensen) weinig verandering met de vorige keer dat ik op Ibiza was. Ik vond dat ze "dwaaloogjes" had en wel een vaag lief lachje maar verder niet veel nieuwe dingen. Tot 11 juni toen ze naar de tweede verdieping verhuisde. Eric en ik gingen toen samen. Ik zag haar reageren op Eric's charmante "Liefje, nu even je kont omhoog", ze zakt in bed steeds lager en we willen haar dan wat hoger in de kussens hebben. Ze schudt nee op vragen of ze pijn heeft of moe is. Dat ze niet moe is lijkt me sterk want voor mijn gevoel heeft ze de vierdaagse van Nijmegen al ettelijke keren gelopen. Ik word al moe als ik naar haar kijk, ze probeert het voeteneind uit haar bed te trappen. Als ik vraag: "Zal ik wat vet op je lippen smeren schudt ze nee", maar als je dan vraagt zijn je lippen droog?, knikt ze en dus vetten we haar lippen in.
Sommige vragen beantwoord ze, denk ik correct. Maar mijn mooiste moment kwam toen Eric zich achter haar in bed had genesteld en zij hevig schoppend tegen hem aanlag. Ik vroeg:"Schatje wil je Eric uit bed schoppen?" En ze schudt nee met zo'n brede grijns dat de tranen over mijn wangen liepen. Had ik toch mijn big smile, waarvoor ik gekomen was. En nu gaan we niet meer naar Ibiza want als alles loopt zoals we hopen komt zij binnenkort naar Nederland.

Heel veel liefs,

Rudy.

P.S. Haar ogen volgen je nu gericht en zijn prachtig blauw, gevat in helder wit. Zoals je enkel ziet bij baby's.