Dinsdagavond 6 juli

Heleen wordt wereldkampioen!
Sorry voor de lange stilte maar het was druk. Sinds gisteren ligt Heleen op de afdeling Neurologie. Een "gewone" verpleegafdeling. Na 74 dagen intensive care... Gisteren was even wennen maar vandaag was weer een hele goede dag. Zoals we die de afgelopen weken heel veel hebben. Heleen blijft iedereen verbazen met haar vooruitgang. Fysiek en geestelijk. Het praten gaat nu goed en ze is duidelijk verstaanbaar. Humor, heel bijdehand en vaak het laatste woord. Informeert belangstellend naar alles en iedereen. Weet zich soms de kleinste details te herinneren. Weliswaar fragmentarisch en soms verward maar alle informatie is er nog. Ze wordt nu al een tijdje "doorgezaagd" door neurologen en ze wordt gek van al die vragen. Ze voelt dat ze alles nog weet maar raakt gefrustreerd als ze er niet op kan komen. Ik kan het me goed voorstellen maar weet dat dit goed gaat komen. Sinds zondag is ze ook weer blond. Daarvoor kortgeknipt zwart/grijs maar twee super aardige verpleegsters van de intensive care hebben heur haar geverfd en het is prachtig. Ook uiterlijk komt de oude Heleen steeds dichterbij. Haar benen worden ook weer wat dikker. Dat is prettig want ze loopt! Bescheiden stukjes en ondersteund maar iedere dag een stukje verder en minder ondersteund. Lekker in haar eigen jogging broek (roze) en een leuk t-shirt. In de rolstoel zijn we al heel even naar buiten geweest. De stoep van het ziekenhuis was ver genoeg en toen werden al die indrukken teveel. Vandaag namen we afscheid van het laatste infuus en katheter. Wat rest is de mini-tracheo/canule die morgen of overmorgen wordt weggehaald en de neussonde die weer een tijdje later weg mag.
Even tussendoor vanaf hier de geweldige verpleging bedanken. Saskia en Gea die op de intensive care anderhalf uur bezig zijn geweest Heleen's haar te verven. Jelle en Jeroen die vandaag besloten de katheter te verwijderen en zichzelf daarmee een hoop extra werk op de hals haalden omdat ze Heleen nu steeds naar het toilet moeten helpen. Verplegers die het belang van uiterlijk en waardigheid voor een patiënt begrijpen. Welke positieve bijdrage zulks heeft op het herstel. Fantastisch. Dankbaar. We zijn weer eens dankbaar.
Het is onduidelijk hoe lang ze op Neurologie moet liggen. Horen we wel, er wordt ondertussen nog steeds hard aan en met haar gewerkt door fysio- en ergotherapie en logopedie. Ook de rol van bezoek is onduidelijk, Heleen reageert goed op familie en zeer naaste vrienden maar het is soms ook te vermoeiend. We handhaven vooralsnog de regel dat niemand langs mag zonder met mij te overleggen. Tot de artsen of Heleen aangeven dat het anders kan.
We maken ons klaar voor de grote (en helaas ook lange) finale in het revalidatiecentrum. Maar de uitslag staat al vast.
Heleentje is wereldkampioen!

In liefde.

Eric