Even voor de basale nieuwsgierigheid van velen: ze herinnert zich alles en iedereen. Had eerst een beetje moeite met tijd en plaats maar alles lijkt inmiddels op zijn plek. Weet niks van het ongeluk maar herinnert zich nog wel het etentje de middag van het ongeluk. Heeft weinig herinnering van de maanden in de kliniek op Ibiza. Het kleine stukje wat ze zich herinnert is warrig en weinig vrolijk. Schreeuwende Spanjaarden die haar continu martelden met omdraaien (wassen) en naalden in haar neus (neussonde). Misschien wel prettig als die herinneringen helemaal wegblijven.
Het lopen gaat iedere dag beter en sneller. Lopen in het zand van het strand is een uitstekende oefening.
Ze hebben vorige week haar wandelstok afgepakt. Ze moet zoveel mogelijk de trap nemen in plaats van de lift. Haar motoriek wordt ook steeds beter. Voor ergotherapie moet ze soms ook boodschappen doen bij de lokale Spar in Wijk aan Zee en dan bijvoorbeeld een salade bereiden. Bij de fysiotherapie worden al een aantal yoga-elementen ingebouwd. Dat soort dingen illustreren de manier van werken in Heliomare. Heleen wordt als mens behandeld en niet als patiënt. Therapieën zijn naar behoefte en op maat. Allemaal heel prettig en stimulerend. En dat vindt Heleen ook.Goedgemutst ondergaat ze de "praat therapieën" en bloedfanatiek zet ze zich in bij de "fysieke therapieën".
Grootste drie resterende problemen zijn:
Conditie. Zal nog een tijd duren maar komt eigenlijk vanzelf goed.
Linkerschouder. Is verrot. Een zwevend sleutelbeen en een soort botvorming in de schouder. Wordt behandeld in het St Lucas Andreas, misschien een operatie. Maar komt goed.
Zicht. Heleen ziet dubbel. Is niet ongebruikelijk bij hersentrauma en zou vanzelf weg moeten gaan. Wordt nu uitgebreid onderzocht en voorlopig draagt ze een deels afgeplakte bril (als een kind met een lui oog) wat iets helpt. "En zalig zijn de schelen want zij zullen de Heer twee keer zien".
Heleen mag al in de weekeinden naar huis. Onwaarschijnlijk fijn. Voor ons allebei. We hebben veel pret maar doen het rustig aan. Nog géén café's en restaurants, nog géén bezoek maar wel lekker in de tuin zitten en genieten van de huiselijke omgeving. Buurvrouw kookt iedere avond de sterren van de hemel en Heleen en ik worden verwend.
Welverdiende rust tussen haar zware therapieën.
Zoals het nu allemaal gaat, zou Heleen voor de kerst uit Heliomare kunnen worden ontslagen... Over dankbaar gesproken.
We zijn weer dankbaar.
Liefs
Eric
